हिरव्या गार रानमाळावर द्रौपदी तीचे मुल व तीचे पती रोज नेमाने कामाला जात असत, स्वतःचे नसेल तरी लोकांच्या शेतावर काम करून कसे बसे हे कुटुंब पोट भरायचं. अशातच एक दिवस तिच्या पतीला शेतात काम करताना विशारी अळीने दंष केला, एकाएकींच तब्येत जास्त झाल्याने तात्काळ मोठ्या दवाखान्यात हलवाव लागले, जवळ फक्त चारशे रूपये. सोबतीला सासरच कुणीही …
उगवत्या सुर्योदयाने मन आनंदी होते, सुर्योदयाच्या प्रकाशात ते नवी वाट शोधु पाहते.विस्कटलेल्या वाटेतुनच नवी वाट गवसते.होय अगदी हाच अनुभव आम्ही अनुभवला आहे. शिवना गावात एक छोटसं आमचं कुटुंब. नेमकेच एका खुप मोठ्या आजारातून माझे मिस्टर सुखरूप बाहेर पडले, कुटुंबाचा सर्व भार त्याच्यावरच, तेव्हा पण दवाखान्यात असतांनाच आम्हा दोघांनाही हे जगण म्हणजे खूप मोठे आव्हान वाटु …
जेव्हा एक दिवस मी टिव्ही चालू करून एखादं न्यूज चॅनल लावीन आणि माझ्यासमोर एक ब्रेकिंग न्यूज झळकेल – “भारताची कोरोनाच्या विळख्यातून सुटका. सलग तिसाव्या दिवशी एकाही नव्या रुग्णाची नोंद नाही.” 🍁 तेही दिवस येतील…जेव्हा माझ्या जिवलग मित्रांना मी तेवढीच ‘घट्ट’ मिठी मारीन. ह्या दिवसांत मला त्यांची किती काळजी वाटली हे त्यांना सांगताना मला शब्द शोधायची …
डोळ्यात अश्रु येतील असा लेख जगाचे लॉकडाउन कधी संपेल माहीत नाही. पण आमच्या दोन घराच्या मधला लॉकडाउन संपला होता.* दुपारचं जेवण करून मी बाहेर कट्ट्यावर पुस्तक वाचत बसलो झाडाखाली. लॉकडाऊनमुळे सगळे घरातच होते. मी थोडं आजूबाजूला पाहिलं. सर्व शांत होत. भर दुपार होती. चांगलच कडक ऊन होत. नाक्यावरून एक बाई डोक्यावर कापड घेऊन तोंडावर पदर …
गच्च मिठी मारली पाहीजेहातात हात पकडला पाहीजे नातं कोणतंही असोमतभेद कितीही असोसंबध तोडण्याची भाषामुळीच कधी करू नये प्रत्येक माणूस वेगळाविचारसरणी वेगळीमनुष्य जन्मा तुझीकहाणीच आगळी-वेगळी बापा सारखा मुलगा नसतोमुला सारखी सून नसतेनवरा आणि बायकोचे तरीकुठे तेवढे पटत असते ? जरी नाही पटले तरीगाडी मात्र हाकायची आसतेअबोला धरून विभक्त होऊनसार गणितं चुकायचे नसते काही धरायचं असतंकाही सोडायचं …
🌸🌸 खर्च झाल्याचं दु:ख नसतं, हिशोब लागला नाही की त्रास होतो. पु. ल. म्हणतात – प्रोब्लेम्स नसतात कोणाला? ते शेवटपर्यंत असतात. पण प्रत्येक प्रोब्लेमला उत्तर असतंच.ते सोडवायला कधी वेळ हवा असतो, कधी पैसा तर कधी माणसं. या तिन्ही गोष्टीपलीकडला प्रोब्लेम अस्तित्वातच नसतो. शस्त्रक्रिया होण्यापूर्वी रोगी घाबरलेला असतो. बरा झाल्यावर शिवलेली जखम तोच कौतुकाने दाखवत सुटतो. …
खर्च झाल्याचं दु:ख नसतं, हिशोब लागला नाही की त्रास होतो. Read More »
पढत मूर्ख आठ वर्षांचा घेलाराम कच्छमधून बापाचे बोट धरून पुण्यात आला. बापाने किराणामालाच्या दुकानात नोकरी केली. हळूहळू घेलारामच्या बापाने स्वतःचे दुकान टाकले. दुकानाच्या मागेच राहायला लागले. दुकान बंद करताना गिऱ्हाईक आले तर पुन्हा दार उघडून त्याला माल देत. पुण्याच्या प्रसिद्ध पेठामधल्या पाट्या त्याच्या दुकानावर नव्हत्या. तसेच एक पैसा नफ्यावर ते धंदा करत. घेलाराम लहान वयातच …
रागावर नियंत्रण करण्याचेएक सुंदर उदाहरण — एका वकीला ने सांगीतलेला हृदयस्पर्शी किस्सा “ – “नेहमीप्रमाणे बसलो होतो.एक पक्षकार आले.हातात कागदाची पिशवी.रापलेला चेहरा.वाढलेली दाढी.मळलेली कपडे.म्हणाले..,” सगळ्या च जमीनीवर स्टेलावायचा आहे. आणखी कायकागदं पाहीजेत?किती खर्च येईल? “ मी त्यांना बसायला सांगितलं.ते खुर्चीवर बसले.त्यांची सर्व कागदपत्रे तपासली.त्यांच्या कडून माहीती घेतली.अर्धा पाउण तास गेला.मी त्यांना सांगितलं. ,” मी अजून …
विसरलेले पाकीट! मी कावरा बावरा! ऑड मॅन आऊट!गबाळा! विसराळू. रोज ऑफीसला जाताना, काही तरी विसरतोच.नो कमेंट्स! असाच एके दिवशी ऑफीसला निघालो. किल्ली, रूमाल, लॅपटॉप, टिफीन सगळं घेतलंय. जाताना बायकोला एक फ्लाईंगही दिलाय…तीही नई नव्हेली दुल्हनसारखी लाजलीये. दिवसाची लई भारी सुरवात..गाडी सुरू केली. पेट्रोलच्या काट्यानं मान टाकलेली. पम्पम् करत गाडी पेट्रोल पंपावर… “दोनशेचं टाक रे.” त्यानं …
नाशिकचे सुप्रसिद्ध मानसशास्रतज्ञ डॉ. शिरीष राजे यांनी तारूण्यात प्रवेश करणारा आपला सुपुत्र चि. अर्हान राजे यांस लिहीलेले हे पत्र… ते आयुष्यातील सुंदर व वास्तववादी विचारांनी ओतप्रोत आहे सर्व नव तरुणांना महत्वाचे पत्र माझ्या प्राण प्रिय लाडक्या चि.अर्हान यांस …. बच्चा आज तुझा वाढदिवस.तु आता १८ वर्षांचा झालायेस ..म्हणजे सज्ञान, जाणता…नवयौवनात प्रवेश करणारा,पण, तितक्याच संवेदनशील स्थितीतुन …
