या कवितेचे कवी कोण आहेत माहित नाही परंतु फारच छान कविता आहे👌👌👇गृहिणी आहे हे सांगतांनाअजिबात लाजायचं नाही” घर सांभाळणं ” हे कामवाटतं तेवढं सोप्पं नाही ती घर सांभाळते म्हणूनबाकीचे relax असतातआपापल्या क्षेत्रामध्येउत्कृष्ट काम करू शकतात घराघरातली प्रसन्न गृहिणीपायाचा दगड असतेघराण्याची सुंदर इमारततिच्यामुळेच उभी असते घर सांभाळणाऱ्या गृहिणीलाकधीही कमी लेखू नयेनौकरी करत नाही म्हणूनकोणीच तिला टोकू …
गंध मातीचा ओलासंग पाऊस आलामाझ्या अंगणी गं बाईआज मोगरा फुललाछुळुक वार्याची गं शांतधुंद झाला आसमंतसखा आहे हा पाऊससखीनदी विसरे भ्रांतकिती आसुसले होतेसख्या तुझ्या येण्यासाठीधणधाण्य सुख संपत्तीघेऊनि ये माझ्या साठीतुझ्या येण्यानिच होतेमाझ्या घराचे गोकुळतुझ्या साठी सर्जा राजाशेतकरी ही आतुरसांग सावळ्या मुरारीकशी आहे याची रीतऊन सावली सारखीदाखवतो न्यारी प्रित.सौ.कादंबरी कमलाकरराव कादी. शिवना.
देऊ नको देवाकधी मला गर्वतुझ्या पायी अर्पणदेवा माझे सर्वसुख दुःखतुच दिली साथदरीमध्ये कोसळतांनाघट्ट धरला हाथआलं आता जीवनातआनंदाचे पर्वकधी नको देऊदेवा मला गर्वतुच माझा प्राणतुच माझा श्वासतुच माझ्या ह्रदयाचीजगण्याची आसतुझ्या पायी अर्पणतण,मन,धन सर्वकधी नको देऊदेवा मला गर्व सौ.कादंबरी कमलाकरराव कादी.शिवना. ता.सिल्लोड,जि.औरंगाबाद.
रेल्वे स्टेशनच्या जवळ सायकल लावण्यासाठी जागा होती. 30 रुपये महिन्याला द्यावे लागायचे.तिथे सायकलींवर लक्ष ठेवण्यासाठी एक म्हातारी बाई बसलेली असायची. चार बांबू लावून वर कडबा आणि ताडपत्री लावून तयार केलेलं छत होत. त्यातच ती आजी राहायची. अंगावर एकदम जुनी फाटकी साडी…ती पण मळलेली. डोक्यावरचे केसपूर्ण पिकलेले होते. साधारण 70-75 वय असावे. तिथे एक जूनं गोणपाट …
कुणाशी बोलावे निकुणाला टाळावेजिवाभावाचे सोडून सारेएकटे कसे जगावे…… तोंडाला मुस्के आणिखिशात बाटली(sanitizer)दूर-दूर राहूनमाया सारी आटली….. प्रत्येकाच्या मनालाकोरोनाचा डसे सापनुस्ती कनकन आली तरीचालताना लागे धाप…… किती आले हसू तरीहसताही येत नाहीहात केला पुढे तरीटाळी कोणी देत नाही…… थोडा घसा दुखला तरीअंग गरम होतेपोटभर जेऊनहीतोंड कडू पडते…. किती-किती जपायचेकुठे-कुठे लपायचेदाटून आला ठसका तरकुठे जाऊन खोकायचे…… कधी-कधी जखमझाली …
क्रांती चौकात थाटात शिवजयंती साजरी करणार,राजांना आपल्या नवीन रुपात मुजरा करणार.भीमजयंती सुद्धा जोरात गाजनार,जल्लोष साऱ्या आसमंतात दुमदुमनार. करू साजरी गुलमंडीवर धुळवड.,सध्या तरी घरी राहणे हीच योग्य निवड.सण सर्व साजरे होतीलच हो,जरा या कोरोनातुन मिळू द्या सवड. पुन्हा खाऊया आवडीने श्री चे पोहे,बरकत चा चहा, उस्मान भाईचे भजे.उत्तमची मिठाई आणि गायत्री ची चाट,फक्त योग्य दिवसाची सध्या …
आसवांच्या हिंडोळ्यात ऋनांची रुतुराईरुणाणुबंधाचीवेल जाई जुई स्वप्नांचे ते तारेचंद्र जनु मनसुंदर श्रावणअवघे जीवन आयुष्याच गाठोडंस्वप्नांची शिदोरीसर्व काही लिहून हीतरी पाटी कोरी रोज नव मनरोज नवा छंदआयुष्याचं मोलसांगतो म्रुदुंग शाश्वत या जगीफक्त एक सत्यसत्याचेच यशजीवनाच तध्य.
पुरुषांच्या खांद्यालाखांदा लावून चालतांनाकाचासारखच जपते तीस्वतः च चारित्र्य. नाही तिच्या हातातग्लास चुकुन मद्याचाआधुनिक भारतीय स्री लाभान आहे सध्याचा रुढी परंपरा जपतहीजपली तिने संस्कृतीसत्य व चैतन्य फुलवततोडली अंधश्रद्धेची आकृती
…संकटांना सामोरं जाणंहा तुझा धर्मनितळ मनाने करत जा तुफक्त तुझे कर्म ….आयुष्य म्हणजे नसतोच कधीफक्त दुःखांचा खेळसुखाचीही आपल्या आयुष्यातठरलेली असते वेळ …संकटातील सहनुभूतीहीजागृत करते मनअनुभव रुपी गुरुंची शाळाम्हणजेच आपल जीवन.
एकीकडे वाढत असतांनाबिल्डिंग च जंगलबांधायचय घर मलामाणसांच्या मनात पेरायचय मनात इथल्यामाणुसकीच बीजभरून काढायचीय मलामाणुसकीची झीज माणसा – माणसातलीमीटवायचीय दरीद्यायचाय मला हातफसलेल्या एकाला तरी खूप मोठ्या आकांक्षा माझ्याआयुष्याच माहीत नाहीआजचा मीळालेला क्षण मात्रसगळ्यांसाठी देईन मी.
