साहित्यिक/उद्योजिका
कादंबरी कमलाकरराव कादी
उंडणगाव येथे जन्म घेऊन वाढलेल्या, औरंगाबाद मध्ये शिकलेल्या आणि आता शिवणा गावात अंगणवाडी सेविका पदावर कार्यरत राहून, आपल्या संसाराचा डोलारा यशस्वीपणे सांभाळणाऱ्या, आपल्या पतीच्या खंबीर साथीने गृहोद्योग चालवणाऱ्या लेखिका विशेषत: मनापासून कवितांची आवड असलेल्या कादंबरी ताई त्यांच्या कविता, लेख, कथा आपणास येथे वाचायला मिळणार आहे.
आम्हाला अपेक्षा आहे की आपल्याला नक्की आवडतील.
टीप: आपणास साहित्य आवडल्यास त्यांच्या नावाहित शेअर करावे.
मू. पो. शिवणा, ता. सिल्लोड, जि. औरंगाबाद – मो. नं. : 9579510213
देऊ नको देवा कधी मला गर्व
देऊ नको देवाकधी मला गर्वतुझ्या पायी अर्पणदेवा माझे सर्वसुख दुःखतुच दिली साथदरीमध्ये कोसळतांनाघट्ट धरला हाथआलं आता जीवनातआनंदाचे पर्वकधी नको देऊदेवा मला गर्वतुच माझा प्राणतुच माझा श्वासतुच माझ्या ह्रदयाचीजगण्याची आसतुझ्या पायी अर्पणतण,मन,धन सर्वकधी नको देऊदेवा मला गर्व सौ.कादंबरी कमलाकरराव कादी.शिवना. ता.सिल्लोड,जि.औरंगाबाद.
ऋनांची रुतुराई
आसवांच्या हिंडोळ्यात ऋनांची रुतुराईरुणाणुबंधाचीवेल जाई जुई स्वप्नांचे ते तारेचंद्र जनु मनसुंदर श्रावणअवघे जीवन आयुष्याच गाठोडंस्वप्नांची शिदोरीसर्व काही लिहून हीतरी पाटी कोरी रोज नव मनरोज नवा छंदआयुष्याचं मोलसांगतो म्रुदुंग शाश्वत या जगीफक्त एक सत्यसत्याचेच यशजीवनाच तध्य.
द्रौपदीचा श्रीकृष्ण
हिरव्या गार रानमाळावर द्रौपदी तीचे मुल व तीचे पती रोज नेमाने कामाला जात असत, स्वतःचे नसेल तरी लोकांच्या शेतावर काम करून कसे बसे हे कुटुंब पोट भरायचं. अशातच एक दिवस तिच्या पतीला शेतात काम करताना विशारी अळीने दंष केला, एकाएकींच तब्येत जास्त झाल्याने तात्काळ मोठ्या दवाखान्यात हलवाव लागले, जवळ फक्त चारशे रूपये. सोबतीला सासरच कुणीही नव्हते. तीथ फक्त तीचा मोठा भाऊ श्रीकृष्णाच्या रुपात खंबीरपणे उभा
भारतीय नारी
पुरुषांच्या खांद्यालाखांदा लावून चालतांनाकाचासारखच जपते तीस्वतः च चारित्र्य. नाही तिच्या हातातग्लास चुकुन मद्याचाआधुनिक भारतीय स्री लाभान आहे सध्याचा रुढी परंपरा जपतहीजपली तिने संस्कृतीसत्य व चैतन्य फुलवततोडली अंधश्रद्धेची आकृती
कर्म
…संकटांना सामोरं जाणंहा तुझा धर्मनितळ मनाने करत जा तुफक्त तुझे कर्म ….आयुष्य म्हणजे नसतोच कधीफक्त दुःखांचा खेळसुखाचीही आपल्या आयुष्यातठरलेली असते वेळ …संकटातील सहनुभूतीहीजागृत करते मनअनुभव रुपी गुरुंची शाळाम्हणजेच आपल जीवन.
आजचा क्षण
एकीकडे वाढत असतांनाबिल्डिंग च जंगलबांधायचय घर मलामाणसांच्या मनात पेरायचय मनात इथल्यामाणुसकीच बीजभरून काढायचीय मलामाणुसकीची झीज माणसा – माणसातलीमीटवायचीय दरीद्यायचाय मला हातफसलेल्या एकाला तरी खूप मोठ्या आकांक्षा माझ्याआयुष्याच माहीत नाहीआजचा मीळालेला क्षण मात्रसगळ्यांसाठी देईन मी.